Activiteiten

Naast de competitie, trainingen en toernooien worden ook gezellige activiteiten georganiseerd. Ieder jaar wordt bijvoorbeeld Kerst samen gevierd, spelen we Stef Stuntpiloot, en gaan we samen een weekend weg, Erasmusweekend. Bovendien is iedere laatste donderdag van de maand een borrel in onze stamkroeg Faas. Ook gaan we op wintersport en gaan we in de zomer op een reis waar we ook op een internationaal korfbaltoernooi spelen.

Apenkooien

Deze maand gingen wij terug naar de basisschool om samen weer een goed ouderwets potje apenkooien te spelen! Een grote groep Erasmianen had zich al gauw aangemeld voor deze sportieve lustrumactiviteit bij Erasmus Sport. Maar of het nou zo goed ging als verwacht is te betwijfelen. Zoals echte kinderen leerden wij die dag het concept van vallen en opstaan (het vallen in ieder geval genoeg). Hiernaast werd er natuurlijk genoeg geklauterd en rondgerend. Wil je weten hoe dat eruit zou hebben gezien? Dan moet je volgende keer maar mee komen! Of gewoon dit filmpje kijken:

https://vm.tiktok.com/ZGda475oH/

Het klok-klok-kloktoernooi

Zaterdag 20 september was het zo ver. Het Klokklok-kloktoernooi waarbij de Erasmianen een nieuwe activiteit zouden doen, namelijk flunkybal. Met een voorraad aan bier en cola kon het feestje van start gaan. Flunkybal is een spel waarbij duo’s om de beurt een fles water met een bal omver moeten gooien. Zodra het ene duo de fles omgooit moet het duo zo snel mogelijk hun eigen drankje drinken. Zodra het andere team de bal heeft gepakt en de fles overeind heeft gezet, roepen zij stop. Het duo dat als eerste hun drankjes leeg
heeft heeft het potje gewonnen.

En wat waren de Erasmianen fanatiek. Het koolzuur steeg door ons lichaam en dat was overal te voelen. Zo kon niet elke Erasmiaan het koolzuur even goed verdragen. Leanne en ik waren van mening dat we al verloren hadden voordat we begonnen, maar bij de eerste ronde gingen wij best goed van start. Helaas verloren we, maar met goede moed dronken we verder. Al snel zag ik dat de biertjes bij sommige Erasmianen werden verwisseld met cola. ‘Dat doen wij pas bij de derde ronde hoor,’ zei ik stoer. Maar bij de tweede ronde liep ik krom en voelde het alsof alles omhoog zou komen. Gelukkig kon ik mij inhouden maar besloot ik bij de derde ronde over te gaan op cola. Ik weet niet of die keuze goed was aangezien die cola misschien nog wel moeilijker was om snel weg te drinken dan bier.

Na drie rondes was het tijd voor de knock-out ronde waarbij de teams tegen elkaar streden om nog een plek boven elkaar te eindigen. Tijdens de knock-out ronde speelde we beerpong. En wat waren we fanatiek. Aan het einde werden de winnaars bekend gemaakt, namelijk Anton en Mirjam. Dit verraste velen Erasmianen aangezien zij na de eerste ronde op de bank moesten liggen om bij te komen 😉 De twee hebben zich dus bijzonder goed herpakt en bleken scherper te zijn dan ooit. Na het toernooi bleven de meeste Erasmianen nog een drankje doen en ook de beerpong bleef populair. Het was een gezellige avond, eentje die voor herhaling vatbaar is!
– Keet

Nitra 2025

Afgelopen juli zijn we zoals elk jaar weer met een groep Nitraatjes op zomerreis geweest. Dit jaar ging de reis natuurlijk naar Nitra voor het korfbaltoernooi. Daarna zijn we per bus doorgereisd naar Krakau om vanuit daar met de trein door te gaan naar Warschau, vanuit waar we terug zijn gevlogen naar ons mooie kikkerlandje, op Schiphol Eindhoven.

Dit jaar hadden Marit, Dries en Joost de eer om deze reis te organiseren. Een commissie bestaande uit drie mensen die elkaar eigenlijk niet zo goed kenden, maar daar kwam snel verandering in. Vele gezellige vergaderingen, vele potjes vingeren, te sterke mojito’s van Dries en als afsluiting voor de teambonding een poging tot adtje kratje, waarbij we, helaas, het licht aan hebben zien gaan in de Vrienden Live. Twee dagen later vlogen we met een super gezellige groep met Ryanair naar het Oostblok.

Als fanatiekelingen op het veld in Nitra, hebben uiteindelijk op een bijzondere manier een vierde plaats behaald. Een dagje ploeteren in het zand met als beloning het zwembad tussendoor. Bodyshots in de sportsbar, sex on the beach drinken voor 3 euro, en steppen; prima samenvatting van onze tijd in Nitra. Culturele uitstapjes, kotsen op film en blaffen naar mannen in de Bodega del Ron; onze tijd in Krakau. Liters bier voor 7,50, stadstour van DriesGPT en midgetgolven in de late uurtjes, Warschau wat was je mooi.

– Reisco 2025

Lustrumopeningsfeest 2025

Op 21 juni was het zover, eindelijk was het tijd om ons aankoemnd lustrum goed in te luiden. We waren ondertussen al weken lang lekker gemaakt door de LuCo dat het een “feest zoals nooit te voren bij Trekvogels” zou gaan zijn. En wat hebben ze dat waargemaakt. We begonnen de middag heerlijk in het zonnetje, er waren zwembadjes opgezet, spelletjes klaar gezet en het klapstuk: een heuze schoolfotograaf die aanwezig was om alle Erasmianen op de foto te zetten. Zo ging je met je jaar genoten op klassenfoto, kon je foto’s maken met je favoriete vriendjes en vriendinnetjes en natuurlijk konden de solo shots niet ontbreken. Voor het avond eten had de LuCo een frietkar geregeld, iets wat altijd lijkt te scoren bij Erasmianen, iets met onbeperkt friet (of is het patat?) en snacks.

Toen was het tijd voor het feest. Iedereen werd verteld dat het feest in drie verschillende ruimtes zou plaats vinden, ieder met een eigen thema en muziekstijl. Zo begon ik in de neon kamer (niet te verwarren met het materialenhok) waar de glitters me al snel om de oren vlogen. Daarna door naar de piratenkamer waar DJ Bas Vissah ons verzorgde van heerlijke tunes. Als laatste mocht ik door naar de princessenkamer waar stresspong gespeeld werd in de in roze licht gehulde keuken 😉 Na het bezoek aan alle ruimtes, was het free for all, je kon alles vrij bezoeken zonder een bepaalde volgorde aan te hoeven houden. Zo heb ik nog een intens potje tafelvoetbal met Gijs gespeeld tegen Joost en Famke, grandioos verloren maar ach.

Er zijn een aantal Erasmianen nog de stad ingedoken, drankjes bij Faas of dansen in Rotown of Thoms. Kortom een geslaagde opener voor ons lustrumjaar, die gelijk de lat hoog heeft gelegd voor de rest van de lustrum activiteiten. LuCo bedankt!
– Marit

Bedankbbq 2025

Het plan was om de bedankbarbecue hier mooi weer te geven in foto’s. Maar wie zouden wij nou zo veel willen laten lijden met allemaal mooie foto’s van een heerlijk barbecue maaltje? Iedereen weet de échte reden waarom wij naar deze activiteit gingen. Het waren niet de speciaalbiertjes of de prachtige stenen voor ons harde commissiewerk. Het was natuurlijk de opstelling van het 41ste kandidaatsbestuur en de bekendmakingsvideo. Dus om jullie niet langer te laten wachten is hier “de bedankbarbecue in foto’s”.

Bierproeverij @brouwerij noordt 2025

Lieve Erasmianen,

Na ongeveer 3,5 jaar actief lidmaatschap en het bijwonen van ontelbare mooie activiteiten is het dan ein-de-lijk zover: ik ben gevraagd om een stukje te schrijven voor de Ad Victum. En niet zomaar een stukje… de bierproeverij! Ik kon mijn geluk niet op. Ik heb direct al mijn academische verplichtingen aan de kant geschoven en ben begonnen met typen.
We waren te gast bij Brouwerij Noordt voor een heuse bierproeverij. Als redelijk recente speciaalbier-liefhebber en late adopter van Untappd, met inmiddels maar liefst 53 ingecheckte biertjes, kon ik deze kans natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. Daarom hier mijn rating van de biertjes.

Pomelo IPA – 4/5: Een heerlijk fris en fruitig biertje om mee te beginnen.
Blondt – 3.25/5: Een prima biertje, maar niet heel bijzonder als je het mij vraagt. Het gesprek aan tafel daarentegen was bijzonder: wie komt er nou in het nieuwe bestuur?!
Tripel – 3/5: Een behoorlijke beuker. Vandaar dat ik het ook van de zotte vond dat ik, rechts van mij, een aantal Erasmianen hierom aan het vingeren waren. Voor mij was het wat te veel van het goede.
Brazilian Witbier – 3.75/5: De sfeer iets luchtiger toen het volgende biertje arriveerde. Voor de kenners: het verschil met gewoon witbier zit ’m in de basis: gerst in plaats van tarwe. Als groot witbierfan vond ik dit natuurlijk heerlijk.

De proeverij was ten einde, maar de avond zeker nog niet. De gesprekken liepen door en het bier smaakte naar meer. Ik proefde er nog twee:
Baltic Porter – 0.5/5. Toen ik Aadt met dat zwarte biertje zag lopen, móest ik het even proberen. Helaas smaakte het naar een soort vuilniszak cocktail die ik ooit bij een Erasmus-cocktailavond kreeg. Vandaar deze lage score.
Hawaiian NEIPA – 4.25/5: Wat een verademing. Fris, fruitig en gewoon top. Dit biertje komt dan ook met deze score in mijn Untappd top 3.

Tot slot wil ik de AC bedanken voor deze geweldige activiteit, én voor hun inzet dit hele jaar. Ik heb genoten.
– Mirjam

Pubquiz a la coach chris 2025

Als afsluiter van zijn tijd als coach bij Erasmus organiseerde Chris een pubquiz die ons nog lang zal bijblijven. Samen met Kevin, Josien, Jim en Emma vormde ik een team — en eerlijk is eerlijk, de verwachtingen waren niet bepaald hoog. De quiz bestond uit van alles wat: van sport tot muziek en nog veel meer. Na de eerste tussenstand stonden we ergens onderaan, dus we hadden de hoop op een de hoofdprijs al een beetje opgegeven. Maar toen kwam de einduitslag… tot onze grote verbazing bleken we ineens gewonnen te hebben!

Hoe dat is gebeurd? Geen idee. Persoonlijk denk ik dat ik misschien twee vragen goed had, maar gelukkig zat ik in een team met mensen die wél hersens bij zich hadden die avond.

Het resultaat: vier flessen champagne die we met plezier hebben opengeknald om onze onverwachte overwinning te vieren. Chris, bedankt voor de gezellige avond en alle mooie jaren bij Erasmus!
– Joost

casino avond 2025

Joooo trouwe lezers! Een paar weken geleden op een heerlijke vrijdagavond nodigde de AC ons uit voor een tripje naar het casino en ik, gerenommeerd risico-nemer, moet daar natuurlijk bij zijn! Eens per 2 AC’s naar het casino is een goede maatstaaf om vast te houden! 
Het leuke aan casinobezoekjes met grotere groepen is dat je iedereen in een paar subgroepen kan indelen. Zo heb je de meer ervaren casino-gangers die direct weten wat ze willen en uren aan de Diceballtafel staan, je hebt de mensen die eerst 3 uur de kat uit de boom kijken, eigenlijk niks durven aan te raken en eerst alles willen zien en als laatste heb je de groep die het casino inloopt, direct geprikkeld wordt door het roulettespel en al hun geld er in ongeveer 10 minuten doorheen jaagt.
Ikzelf schaar mezelf en mijn eeuwige metgezel Sanne in het groepje van zij die de kat uit de boom kijken. Het duurde namelijk 2,5 uur voordat we voor ons eerste geld inzetten, nadat we iedere uithoek van de ruimte hadden gezien en ons hadden verbaasd over alle figuren die rondlopen in zo’n casino. Ook heb ik veel genoten van de Erasmianen die gedurende de avond steeds meer de smaak te pakken kregen en telkens net iets brutaler de spellen in gingen om er vervolgens achter te komen dat je ook alles weer binnen 5 minuten kwijt kan zijn. 
Naarmate het later werd, werd het ook allemaal een beetje gekker. Anton en Danielle speelden samen “ongeveer quitte”, de porties bitterballen duurden tergend lang om gemaakt te worden, en Robbie deed het boekje open over de bizarre toeppraktijken in Brabant. Al met al een prima avond dus.
– Menno

Erasmus weekend 2025

Op vrijdagavond was het tijd voor de beruchte spooktocht. Een herdenking van Kaat, dwars door de donkere bossen van Brabant. We werden aan het begin van het bos gedropt, waar een route van glowsticks was uitgezet zodat we niet konden verdwalen. Met de spoken Mario, Mats, Jim en Gijs werd het bos onveilig gemaakt, en ik moet eerlijk bekennen dat ik behoorlijk bang was voor wat er allemaal op ons pad zou komen. Toch hebben we de spooktocht doorstaan, met onderweg een mooie herdenking van Kaat. Daarmee hebben we Mario (uh Bruno) weer blij gemaakt. Daarna moesten we nog de weg terug naar huis vinden, een tocht van ruim een uur, dwars door natte weilanden en langs grote wegen. Blijkbaar duurde dat allemaal iets te lang, want uiteindelijk werden we met de auto opgehaald en teruggebracht naar het kamphuis. Al met al: een angstaanjagende, maar superleuke activiteit.

Op zaterdagochtend gingen we heerlijk levend stratego spelen in een bos dicht bij het kamphuis. In lijn met het thema speelden we met boerderijdieren, in plaats van de normale rangen. Om heel eerlijk te zijn was dit niet de activiteit waar ik het meest enthousiast voor was, vooral door een kleine kater van de vorige avond, maar er is niks dat daar beter tegen helpt dan een beetje frisse lucht! Na een korte wandeling van 10 minuutjes kwamen we aan bij een stukje bos, dat helemaal vol met takken lag (een écht bos dus). Hierdoor was de levend stratego extra spannend, want alleen lopen door het bos was al een uitdaging en we konden de knuffels (onze vlaggen) extra goed verstoppen tussen alle bomen. Na twee lange potjes gespeeld te hebben, zijn we weer terug naar het kamphuis gewandeld, om hier even bij te komen van de ochtendactiviteit.

Verkleed als dieren werden we opgesloten in een huifkar. Het klinkt vervelender dan het was. Onder het genot van bier en muziek werden de Brabantse dorpen onveilig gemaakt. De start met muziekbingo was nog rustig, mensen zaten op hun plek, meezingend en rustig sippend aan een biertje. Maar tijdens de cantus stond iedereen te feesten op de banken! Menigeen heeft blauwe plekken opgelopen, wat daarbij niet hielp was dat de chauffeur onverwachts de huifkar mee liet deinen op ‘Links Rechts’ van Snollebollekes. Met een aantal stops tussendoor, bij het café waar Robbie stamgast is, het ouderlijk huis van Robbie, en het klimbos waar Robbie’s neef werkt, was de middag compleet. Wat was dit een geweldige activiteit, bedankt AC!

Op zaterdagavond was het tijd voor de bonte avond. De AC beet het spits af, verkleed als verschillende Disneyfiguren, met een vrolijke start op de tune van het Mickey Mouse Clubhouse. Vervolgens kwam meteen de verrassingsact van de avond. Roos, Ester en Joost waren speciaal naar de Brabantse Kempen gekomen. In hun schooloutfit, met een zelfgemaakt filmpje en lied, maakten ze samen met Mario en Jim het lustrumthema bekend: “Basisschool het ErasMusje zet iedereen in zijn kracht – schop jij het dit jaar tot groep 8?” Daarna volgde de ene na de andere act. Als eerste danste de dames van Erasmus, onder leiding van Maartje en Manon, de versie van Tom Holland’s beroemde ‘Umbrella’-optreden uit het programma Lip Sync Battle na, met Lars als middelpunt tijdens het intermezzo. Daarop volgend kwamen Theo en Henk, verkleed als toekan en luipaard, met hun parodie op ‘De Dodenrit’, met voor elk Erasmus 1-lid een eigen couplet. Daarna lieten Maartje, Keet, Leanne en Rico met een dans mash-up zien dat timing en chaos hand in hand kunnen gaan, terwijl Sanne, Cynthia en Marit het publiek aan het werk zetten met hun ‘Rad van Fortuin’. Van Adje 69 tot een historische lapdance, niets was te gek. Rutta en Emma volgden met een hilarisch toneelstuk: Rutta als doperwt, Emma als zijn kat, vol knipogen naar hun relatie en alles wat daar binnen de vereniging over gezegd is. Het 40ste bestuur organiseerde daarna een quiz met shotjes en een heuse paardenrace, waarbij de vragen en drankjes je om de oren vlogen. Milo en Kim volgden met een duet van Breaking Free uit High School Musical. Lars en Sabine brachten aansluitend een zelfgeschreven versie van Zag twee beren broodjes smeren, die met elk couplet net iets ondeugender werd. Als afsluiter kwamen de “oude mannen” (Mario, Jim, Jip, Gijs en Mats) met een parodie gericht aan het 40ste bestuur. Zoals we van hen gewend zijn: grotendeels lief, met hier en daar een subtiele steek onder water.
Kortom: een geslaagde avond vol creativiteit en gelach en met Theo en Henk als terechte winnaars van de avond!

Voor onze laatste activiteit in het altijd mooie Brabant ging Erasmus op pad in de auto’s naar een voor mij nog volledig onbekende plek met een volledig onbekende activiteit. Van tevoren waren er al een paar hints gegeven en na zorgvuldig speurwerk en een hoop ‘nee dat gaan we niet doen, jullie gaan het niet raden’ van Britt, hadden Wieke en ik het uiteindelijk toch bij het juiste eind en gingen we Badkuipracen! Eenmaal aangekomen bij de Reuselhoeve mochten de Erasmianen zich opmaken voor een Max-Verstappen waardig optreden en gingen we in twee teams de strijd met elkaar aan om in een estafettevorm zo snel mogelijk de parcours foutloos mogelijk af te leggen. Dit ging niet altijd even vlekkeloos, maar dit maakte dat er meer dan genoeg ruimte was om de katers weg te lachen en zo vloog de tijd razendsnel voorbij 🙂

salsa dansen 2025

Maartje
“Met 18 leden gingen de voeten goed van de vloer. Wij, Karin en Patrick, verzorgden de workshop. Eerst werd er soms nog wat op de tenen getrapt, maar al snel sloop het aanstekelijke Zuid-Amerikaanse ritme er goed in en zag je de vorderingen bij iedereen. We kijken terug op een geslaagde middag met veel enthousiaste vibes. Wij reden naar huis met een bos bloemen als dank voor het geven van de workshop. De bos moest thuis in twee vazen, zo groot. Hartelijk dank daarvoor en ontzettend aardig.” Aldus de papa en mama van Maartje

Zaterdag 22 februari mochten mijn ouders een workshop salsa dansen geven. Bij salsa dans je op gevoel en improviseer je veel. Het is belangrijk dat de mannen goed leiden en zo eventuele fouten of botsingen voorkomen, wat een erge druk zou kunnen hebben gegeven. Of de mannen nou voelden of ze iemand aan het leiden waren of meer zelf aan het lijden waren, dat zou ik niet kunnen zeggen. Zelf vermoed ik het eerste, want ik zag veel blije gezichten en iedereen heeft zijn of haar beste beentje voorgezet!

Wel ben ik tijdens de workshop erachter gekomen dat Brabanders problemen hebben als het gaat om oogcontact maken (Teun, Britt, we hebben het over jullie). Binnen twee seconden wendden ze hun blik al af alsof ze een carnavalhater met bier zonder schuim zien staan en lijken ze de neiging te hebben om de jas te pakken en iedereen weg de houdoe-en. Maar salsa dansen zelf konden ze zeker en als groep gingen we snel door naar de volgende stapjes. Nadat Jim de “cross-body-lead” in een iets makkelijkere taal had samengevat (stap uit voor de steun en ga daarna direct door naar de rebound), hadden we de smaak te pakken.  Het ging zo goed dat ik wed dat niet alleen Marit, maar nog meer sportieve studenten vanaf Erasmus sport naar onze swingende heupen in de Hatta Building zaten te gluren 😉

Na het dansen gingen we met een grote groep bij VIP onze vele verbrande calorieën er weer aan eten. Er werd nog veel nagepraat over de geleerde dansmoves, eventuele verdere salsafeestjes en over dans verwachtingen bij het ISKT: ik ben benieuwd! Dus een shout-out naar de AC, Karin en Patrick voor het organiseren van een gezellige middag en avond!

Stef stuntpiloot toernooi 2025

Mats/Daan
6 februari was het weer tijd voor het jaarlijkse Stef Stuntpiloot toernooi. Na twee jaar te hebben meegedaan zonder succes dacht ik dat dit mijn jaar zou worden. Na een heerlijke pizza, en het nieuws dat ik met Sabine een team zou vormen, wist ik het zeker: Dit kan niet meer misgaan. En zo begon het toernooi. Wedstrijd 1, gewonnen. Tweede wedstrijd ook geen moeite voor ons superkoppel. En zoals verwacht ging dit nog een aantal wedstrijden door.

Helaas steeg ons vertrouwen iets te veel naar ons hoofd en begon het misschien vormen van lichte arrogantie aan te nemen. Het was dus ook meer dan terecht dat wij in het 6e potje met de grond gelijk werden gemaakt, met dubbele shotjes als gevolg. Hier begon onze ondergang, omdat wij de 3 potjes hierna ook zonder enige hoop werden afgeslacht. Ik weet uiteindelijk niet meer hoeveel shotjes ik heb genomen, alleen dat het aardig wat te veel was.

Deskiderius 2025

15 januari 2025 – Eveline
Vandaag was eindelijk de dag dat we met z’n allen zouden vertrekken richting Tsjechië! Ons werd door de Slico flink op het hart gedrukt om drie kwartier voor onze nachttrein zou vertrekken op het station te zijn. Achteraf was dit inderdaad erg noodzakelijk; zo konden we namelijk nog voordat we onze mooie stad zouden verlaten, met een random enthousiaste conducteur met een boxje ‘De allermooiste Rotstad’ zingen.
Toen iedereen z’n stembanden opgewarmd had voor deze Deskiderius, was het dan echt tijd om de nachttrein in te stappen. Na veel spelletjes en drankjes, was het tijd om in onze coupes de bedjes uit te klappen, en onze ogen dicht te doen, in volle spanning wat deze reis ons zou gaan brengen.

16 januari 2025 – Theo
Donderdag: Nu kon het echt beginnen. ‘S ochtends werden we wakker in de trein die lekker aan het doorstomen was naar Praag. Algemene kennis is dat je minstens 1 bak koffie nodig hebt om wakker te worden, dus als voorbereiding had ik een op batterij lopende koffiezetapparaat meegenomen. Heerlijk wakker worden dus. Na in Praag aangekomen te zijn gingen we met de bus op pad naar ons skioord. Het landschap veranderde langzaam in sneeuw, en even later kwam er ook een dikke mist opzetten. Echt overal waar je keek was wit, heel surrealistisch. In Spindleruv Mlyn aangekomen werden we onder aan de berg afgezet, omdat het te glad was om naar boven te rijden. Al had niet alleen de bus daar last van. Ook de koffers waren geen fan. Nadat iedereen zijn kamer had ingericht en we de skispullen hadden opgehaald was het tijd om lekker te gaan eten. Bestellen bleek moeilijk toen er opeens 3 calzones op tafel stonden. Bleek alsnog te weinig, want iedereen (lees: de mannen) had grote trek. Sommigen hadden hierna nog het idee om lekker uit te gaan, andere gingen iets eerder naar bed. Want vrijdag ging het gebeuren. De eerste skidag…

17 januari 2025 – Keet
Het moment van de waarheid, de dag waar iedere Erasmiaan maanden op heeft gewacht. Vandaag was het eindelijk zo ver. We mochten voor het eerste de piste bestormen en wat hebben we dat goed gedaan. In de bus onderweg naar ons verblijf werd mij duidelijk gemaakt dat ik onderdeel was van de beginners groep, oftewel de mensen die nog nooit hebben geskied.

De beginners groep (Kim, Mats, Britt en ik) begon vol goede moed aan onze eerste skiles. De benen opwarmen, springen met ski’s aan en de heuvel opwandelen. Je zou denken dat dit wel moet lukken, maar wat hebben wij het moeilijk gehad. Britt en Kim hebben het spektakel kunnen filmen en wat hebben ze daarvan genoten. Na een uurtje vond de skilerares het tijd om de blauwe piste onveilig te maken. De eerste stukken van de blauwe piste waren genieten. Lekker vlakke stukken en mooie bospaadjes. Na 5 minuten begon ik te roepen dat ik de rode piste wilde doen, maar aan het einde van de blauwe piste heb ik mij toch teruggetrokken. De steilere stukken die volgde, lieten mij zo nu en dan schreeuwen om hulp. De skilerares had het zwaar te verduren met onze groep, want het lukte de beginners natuurlijk niet om binnen de tijd de piste af te komen. Een uur over tijd kwamen we aan bij de lunch.

Na het skiën ging een groep Erasmianen nog even naar de berg om te gaan Snowtuben. Iedereen vond dat fantastisch. Aan het begin van de avond zijn we nog even de wellness ingedoken. De sauna’s, het bubbelbad, de hete ligstoelen, het ijsbad en de kontjes van de oudere mannen maakten de dag helemaal af. ‘S avonds was het tijd voor de pubquiz die de Skico voor ons had georganiseerd. Er is erg genoten van de meegesleepte GIG.

18 januari 2025 – Aadt
Vandaag was het plan om om 9 uur op de piste te staan, een stoer idee. De wekker ging om 8:00, maar Eef deed alsof ze sliep. Na een halfuur bedrogen te zijn, besloot ik rustig weer naar bed te gaan. 1,5 uur later was ik eindelijk wakker, en Eef zei dat we binnen 20 minuten klaar moesten zijn. Nou, ik ging meteen m’n bed uit! Na wat chaos waren we klaar voor de piste. Skiën begon goed, tot ik mijn skistok vergat en een mooie koprol maakte op de groene piste. Verder ging het prima, tot we een foto moesten maken bij een pistebar met curryworsten. Gelukkig was de lucht frisser toen we weer naar beneden skiën. De après-ski was de perfecte chaos, met dronken Tsjechen die op de trap bowlden na hun champagne van 5000 Tsjechische kronen. Na het eten, dat weer een rommeltje was door taalproblemen, ruilde ik het nachtskiën in voor de sauna. Twee uur later kwamen we als een stel bejaarden weer naar buiten. Tijd voor een maskertje en een nieuwe dag!

19 januari 2025 – Rutta
We zaten in de slaaptrein, op de terugweg van een avontuur vol goedkoop bier en gezellige avonden in Tsjechië. Nog een beetje duf, maar met een heerlijk biertje in de hand, speelden we een melig spelletje. Lars was de speciale ridder, maar de dobbelsteen werkte hem tegen. Net op een moment dat ik de ridder was, met een groene kikkerbadmuts als kroon, die perfect bij de sfeer paste, ging de coupeschuifdeur open. Daar stond hij: een Duitse grensagent, strak in uniform. Hij ging controleren wie wij waren. Gaf onze geboorte en de daaruit voortkomende documenten ons het recht om ons op het VIP-gebied van de wereld ter bevinden? Oftewel waren wij rechtmatig in de EU? Ik reikte mijn paspoort aan, hopend op een snelle glimlach en een vriendelijk knikje. Maar nee, mijn kikkerbadmuts liet de agent zijn focus op het vinden van kwaadaardige indringers niet verslappen. Met een laserfocus scande hij onze documenten alsof hij de Da Vinci Code probeert te ontcijferen. Waren wij geen kwaadaardige profiteurs uit minderwaardige landen, die hier enkel komen om onrechtmatig te werken in sectoren waar een arbeidskrapte heerst en hier komen om onze huizenmarkt te verzieken? Gelukkig mochten we door, terug naar Nederland!

Nskk 2025

Emma
Op 3 januari begon de dag belachelijk vroeg: om 6:50 ging mijn wekker. Terwijl DoornRutta nog heerlijk lag te slapen, stond ik al strak van de koffie. Klaarwakker mocht ik live op RTV Rijnmond (Radio) vertellen over het NSKK. Mocht je dat fragment willen terugluisteren, app me even – maar pas op, ik was behoorlijk hyper. Begrijpelijk, want ik had megaveel zin in deze dag en had ook enorm hard mijn best gedaan. Alles moest perfect zijn, ik ben van nature nu eenmaal een regelteef.

Om 10:10 sprong ik, beladen als een pakezel, op de fiets naar Erasmus Sport. Amper onderweg, en hop, het eerste belletje over een probleem kwam binnen. Ik zuchtte en dacht: “Als dit een voorbode is voor de dag…” Maar goed, vol goede moed hebben we met zijn allen alles klaargezet, en het toernooi kon beginnen.

Het werd meteen duidelijk dat niet elk team helemaal begreep dat het NSKK een prestatiegericht toernooi is. Maar eerlijk? Het zorgde wel voor de nodige hilariteit. Groningen ging als een wervelwind door de poulefase, dankzij coach Nick, een bekende onder de dames van Erasmus. Ook Rotterdam presteerde sterk en wist onder leiding van coach Anton de halve finale te bereiken. Helaas bleek de finale net een brug te ver. Wel een dikke shout-out naar Sabine, die voor het eerst verdedigend werd ingezet. Een gewaagde zet, maar ze maakte er een succes van.

Ik was natuurlijk hartstikke trots op team Rotterdam, maar waar ik echt trots op was: Team Sabambrie. Britt en Sabine waren dé sensatie van het beerpongtoernooi. Iedereen die dacht een kans te maken, werd genadeloos uitgeschakeld. Het kon gewoon niet anders: wij zouden de hoofdprijs pakken. Na een bloedstollende finale (ik keek liever naar de strijd om plek 11 dan dit nog een keer mee te maken) wist Melmac de eerste prijs te pakken. Voor de tweede keer die dag stond Sabine met lege handen. Gelukkig is er maar één juiste remedie om verlies te verwerken: bier. Onder het genot van een paar goed verdiende biertjes zagen we op groot scherm hoe Van Gerwen kansloos werd afgeslacht. Na dat debacle was het tijd om naar huis te gaan.

Ik lag in bed en dacht: Wat een dag was dit, zeg! Ik keek terug met een enorm trots en blij gevoel – en dat ligt niet alleen aan de biertjes na afloop. Ik hoop dat jullie er net zo van genoten hebben als ik, want zonder jullie enthousiasme en inzet was dit allemaal niet mogelijk geweest. Een dikke shout-out naar iedereen die meegeholpen heeft om deze dag zo fantastisch te maken.

Kerstdiner 2024

SKC Gala 2024

Milo
Op zaterdag 28 december vond het SKC Lustrum Kerstgala plaats. Voor het inluiden van het nieuwe jaar 2025 ging een grote groep Erasmianen met de voetjes van de vloer. Ze
waanden zich in een feestelijke rave bunker naast een arcadehal. Geen typische locatie voor korfballers, maar verrassend genoeg bleek het een alternatieve keuze die perfect uitpakte.

Na binnenkomst werden alle korfbalstudenten volgeplakt met glitters zodat iedereen voldeed aan de dresscode (Gala Chique with a touch of
glitter). Eenmaal in stijl werd er gedanst, gedronken, gezoend en gelachen. De fotograaf
legde de mooiste momenten vast en in de photobooth kon iedereen diens creativiteit helemaal kwijt. Verder had de locatie voor de avontuurlijke leden onder ons bovendien een
spannende darkroom te bieden, ideaal voor wie ‘per ongeluk’ verdwaalde op weg naar de
toiletten. Naast de vertrouwde Roxy Dekker en andere korfbalhitjes kwamen er tijdens het late rave- uurtje ook harde techno en happy hardcore voorbij. Na wisselende reacties waarbij Bas constant de vraag kreeg of hij weer wilde draaien, werd er met z’n allen – arm om arm – afgesloten met het Rotterdamlied. Wat een geweldige afsluiter van het jaar! 💚

Als lid van de Kerstgalacommissie ben ik ontzettend trots op wat we samen hebben
neergezet. Bas, Eveline, Gijs, Kim en Femke, heel veel dank! 💖

Indoor skiën 2024

Keet
Vrijdagavond 22 november zijn we met een groep Erasmianen gaan skiën bij de Uithof in
Den Haag. Dit was voor mij de eerste keer dat ik zou skiën, maar ik ging met goede moed op pad. Lars en ik waren aangekomen en vonden snel de eerste Erasmianen. Lars ziet Zoë
staan en zegt: ‘Ja, ik zie het gelijk. Jij bent een snowboarder.’ En ja, Zoë is inderdaad
een snowboarder. Wat heeft die Lars bijzondere gaven. We stonden te wachten op
de rest, want we misten nog een aantal hele belangrijke mensen. Opeens hoorde ik in de verte harde geluiden. Het leek een soort combinatie van gelach en gehuil. En ja hoor,
Sabine, Lieke, Emma en Lisa waren in aantocht. De dames hadden wat vertraging opgelopen, omdat Sabine de auto bijna in de prak had
gereden. Nadat wij te horen kregen hoe de auto van Sabine (die van haar vader) bijna in
de goot in was gereden, konden wij door naar de kleedruimte. We haalden onze skispullen
op en ik was zeer enthousiast over de groene fluoriserende helm die ik van Sabine mocht
lenen. Zo was ik als beginnende skiër goed zichtbaar en kon ik andere mensen de schuld
geven als ik gevaarlijke situaties zou veroorzaken.

Maar hoe je doet je dat nou; voor de eerste keer skiën? Ik had vertrouwen dat mij niks zou overkomen. Dat kwam door mijn groene helm, maar ook door Lars zijn overtuigende
leiderschap. Volgens Lars kan ik leren skiën door niet bang te zijn en gewoon te gaan. Met deze insteek ben ik de piste af gegaan. Het had echter wel zo veilig geweest als ik had geweten hoe ik bochtjes moest maken. Ik kreeg wel te horen dat ik moest beginnen met het maken van pizzapunten. Bij mijn eerste poging om te skiën vloog ik in een rechte lijn naar beneden. Ik riep ‘Pizzapunt, pizzapunt!’ maar het roepen van pizzapunt liet mij niet remmen. Ik gleed als een gek over de piste en mijn hartslag was flink gestegen. Gelukkig was daar Emma. Volgens Emma was het genoeg geweest met de uitleg van Lars. ‘Keet, ga maar naar sugardaddy Theo. Hij gaat je helpen.’ En wat deed hij dat goed. Dan heb ik het over skiën. En mij helpen om te skiën. Als een echte ski-instructeur legde hij uit hoe je op je benen moet leunen om bochten te maken.

Na een paar keer met Theo naar beneden te zijn gegaan, begon het al ergens op te lijken.
Terwijl ik op de skilift zat en mezelf mentaal zat voor te bereiden op de volgende skipoging, zag ik vanuit m’n ooghoek iemand in een blauw skipak voorbij racen. Lisa? Ja, het was Lisa en ze ging sneller dan mijn ogen konden bijhouden. En ook Lars heeft een poging gewaagd om over de schans te skiën. En wat zag dat er goed uit. Britt bleef roepen dat ze koude voeten had, maar dat was eigenlijk een excuus om ergens anders mee te beginnen, want toen ik vroeg wat zij van het skiën vond zei ze: ‘Ja leuk, maar ik wil nou wel gaan drinken eigenlijk. Gaan we al drinken?’ Britt had geluk, want de meesten zaten na anderhalf uur binnen wat chocomelletjes te drinken. Maar mij kregen ze niet weg.

Om half tien was het feest voorbij en liepen de laatste Erasmianen naar de groep. De meesten dronken warme chocomel en Sabine kwam met het idee om naar de McDonald’s te gaan. De groep was het daar helemaal mee eens. Milo had behoefte aan wat nieuws en
bestelde de nieuwe burger met stroopwafelstukjes en ik gaf de gouden tip om je boterhammen voortaan met een schaar te knippen in plaats van met een mes te
snijden. Nadat onze buiken weer vol zaten konden we tevreden onze weg naar huis vervolgen. Het was een hele gezellige avond en het was leuk om te zien hoe we elkaar aanmoedigden tijdens het skiën. Ik kijk ernaar uit om op skireis te gaan en één
ding weet ik zeker. De skireis wordt er eentje om nooit te vergeten.

Feutendiner 2024

Lars/Lucas
In een zeilbootje de oceaan oversteken. De Mount Everest beklimmen. Een Mexicaanse
adt doen in een galajurk. Dit zijn allemaal acties die veel moed vereisen. Deze acties
vallen echter compleet in het niet met waar ik me aan heb overgegeven tijdens het
feutendiner. Met gevaar voor eigen leven heb ik mijn lot toevertrouwd aan een
stelletje eerstejaars, die mij met één verkeerd ingrediënt om het leven hadden
kunnen brengen. Maarja hè, als bestuurslid word je nou eenmaal geacht om soms wat offers te brengen in het verenigingsbelang. In mijn feutenjaar moesten we een gerecht
koken aan de hand van een of andere pauperopdracht. Dit jaar was de uitdaging
misschien nog veel ingewikkelder: Zorg ervoor dat Lars de avond overleeft!
Het nagerecht, dat traditiegetrouw als eerste gegeten wordt, was tiramisu gemaakt door
het bestuur. Was lekker.

Toen was het tijd voor het hoofdgerecht. Dries werd gelijk op gruwelijke wijze uit
zijn upper class enclave bubbel getrokken toen hij de zwijnenstal in Koen zijn keuken
aantrof. Dries is, na het constateren van deze klassenkloof, toch overstag gegaan en
er is gebruik gemaakt van het culinaire arsenaal van Koen. En met succes! Het
groepje had de verhouding tussen de rijst en de curry wellicht een beetje opgefokt, maar
met de Mount Everijst die Theo voor zichzelf liet opscheppen was dit probleem verholpen.
De bloemkool curry met kikkererwten was erg lekker.

Na het hoofdgerecht was het tijd voor de ‘Feut van het jaar’ quiz. Tot ieders verbazing won
Eveline deze quiz. Hierbij dient wel gezegd te worden dat deze uitslag nog onderzocht wordt door de GAC (Gezinsgeheimen Analyse
Commissie). Een anonieme aanklager vermoedt namelijk gemengde belangen in de broer-zus verhouding aangaande bestuurslid Theo en feut Eveline. Iets met doorgestoken kaart enzo. Mocht hieruit ontucht blijken, dan zal deze titel nog overgedragen worden aan nummer 2 Rico.

Goed. Ik dwaal een beetje af. Ondanks meerdere grapjes (die overigens van zulk goedkoop niveau waren dat zelfs de Temu ze niet in hun assortiment zouden durven opnemen) over mij eventueel vermoorden met wat pinda’s of whatsoever, was er nog niemand overgegaan tot daadwerkelijke liquidatie. Ik hoefde dan ook alleen nog maar het voorgerecht te overleven. Het groepje van het voorgerecht had heuse
pompoen feta bruschetta’s gemaakt. Was lekker.

Goed, mijn missie om te overleven was volbracht. Gezien jullie door brainrot
verpeste aandachtsspanne zal ik het verder kort houden en nog even wat grappige zaken
opsommen:

  • Larissa die zichzelf als feut zag en deelnam aan de Kahoot en vervolgens niet wist in welk jaar Erasmus is opgericht.
  • De hilariteit van nummer 8 die elke Japanse Paardenrace uit de bocht vloog.
  • Mexicaanse watervallen over de outfit van Lise en Han heen.
  • Han die het lichtknopje boven de ladder 10 keer ingedrukt heeft (zonder succes).

Vossenjacht 2024

Dries/Menno
Zaterdag 12 Oktober was het moment aangebroken voor de vossenjacht. Dit was mijn eerste activiteit met de vereniging en ik heb het erg naar m’n zin gehad!
Ik ben Menno, beter bekend als Dries, en ik ben sinds september lid van Erasmus. Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om mee te gaan, aangezien de maandag erna mijn
tentamenweek begon. Maar goed, net als de andere Liefrinkjes heb ik geen ruggengraat, en daar heb ik (deze keer dan) geen spijt van.

De avond begon met het bekendmaken van de groepjes en Eveline die ge-iced werd (altijd
leuk). Toen de groepjes bekend waren gingen we op avontuur. Na het eerste raadsel spoedig ontcijferd te hebben waren we al snel
onderweg naar de Oude Haven. Bij deze eerste vossen was de opdracht om allemaal een bak te trekken (ik zat uiteraard aan de cola, toch
Lisa?) Op naar de volgende vossen, die we konden vinden bij Thoms. Via Thoms zijn we naar de Skihut gestuurd om daar vervolgens een foto
met een standbeeld te maken (ja, ongemakkelijk). Onze laatste locatie was bij de Gele Kanarie. Hier konden we in eerste instantie de vossen
niet vinden. Na bijna besloten te hebben naar
de laatste locatie te gaan, hebben we ze uiteindelijk verstopt aan de bar gelukkig nog
gevonden. De pret eindigde bij de Irish Pub, waar we onder het genot van een drankje van live muziek genoten hebben.

Veel dank aan de AC, het was een geslaagde avond en ik heb erg genoten!

Darttoernooi 2024

Roy/Vincent
Op 18 september was het weer zover: het legendarische “Erasmus Darttoernooi.” In duo’s van twee namen 12 teams het die avond tegen elkaar op. De teams hadden zich intensief en serieus voorbereid, en dit was dan ook een echte krachtmeting met de concurrentie.

Ik speelde samen met Sjoerd (Joey), en ons doel was duidelijk: het kampioenschap. We wisten dat het een zware strijd zou worden. Gelukkig konden we in de eerste ronde gemakkelijk op stoom komen en maakten we Mirjam en Joost met de grond gelijk, wat resulteerde in onze eerste overwinning. Ondertussen werden op de banen naast ons spannende duels uitgevochten, frustratie en blijdschap lagen dicht bij elkaar die avond. Gelukkig was er een bittergarnituur, dat hielp om de spanning te verlichten. Na ook de tweede wedstrijd te hebben gewonnen, maakten we ons op voor de finale tegen Leanne en Anouk. De spanning was om te snijden, want er stond veel op het spel: onze eer. Het was een zenuwslopende wedstrijd, maar uiteindelijk, door een rake worp op de 5, werd de strijd om 00:30 ’s nachts beslist. Sjoerd en ik mochten de beker in ontvangst nemen!

Veel dank aan de AC voor het organiseren. Tot volgend jaar, waarin we ons best zullen doen om de titel te prolongeren.

Ad Victum fietsdiner 2024

Voor deze laatste ronde van Korfballers in de Keuken zijn wij als Ad Victum Commisie de keuken ingedoken om onze specialiteiten te maken voor onze deelnemers van het afgelopen jaar. Dit vond plaats in de vorm van een fietsdiner! Zo zijn al onze gasten langs Lieke, Manon en Daniek gefietst om te smikkelen van onze specialiteiten.

Voorgerecht
Bij Lieke: Na een korte introductie van Lars (waarbij Aadt al vooraf aangaf dat het Sabine was) konden we beginnen aan de heerlijke groente-pizza’s! De smaak was goed, de alcohol gleed lekker door het keeltje. Helaas kwam hier een eind aan toen Sloggel aangaf dat er anders niet genoeg alcohol was voor de volgende ronde. Dus besloten we te vertrekken naar het hoofdgerecht. – Bob

Bij Manon: Het voorgerecht was een aubergine ‘pizza’, de specialiteit van Sabine. Toen ik het at had het alle goede kwaliteiten van een pizza, maar dan voor mijn gevoel gezonder (pluspunt!). Ik heb geen kritiek, 10/10. – Marieke

Bij Daniek: Het voorgerecht was totaal een verrassing en was totaal niet door Sabine al in de groepsapp gestuurd. De groente-pizza’s smaakten fantastisch en Daniek had daarbij een lekker wijntje uitgekozen. Toen we naar het volgende gerecht gingen fietsen, sloeg het noodlot toe; mijn band ging lek. Gelukkig waren daar m’n redders in nood. Joost had een fietspomp en Lisan hielp me ook met oppompen. Zonder hen had ik niet kunnen genieten van dit fantastische diner. Joost als je dit leest, wanneer kan ik de fietspomp terugbrengen. – Emma

Hoofdgerecht
Bij Lieke: Voor het avondeten mocht ik aanschuiven bij mijn lieve bestuursgenootje. We kregen gelijk een aperitief voorgeschoteld, een heerlijk mengseltje van prosecco en citroen, Lars zijn specialiteit, zeker voor herhaling vatbaar. Daarna door naar het hoofdgerecht, risotto. Zelfs een meisje die niet zo van groente houd kon hier wel van genieten, zeker toen ik nog wat extra burrata mocht ontvangen. Zeer geslaagd! – Marit

Bij Manon: Eenmaal bijgekomen van de spoom mochten we aan het hoofdgerecht beginnen, een zeer geslaagde risotto. Ondanks dat de mijne in een stervorm was ipv de bol van de rest en Manon hem per ongeluk iets te pittig had gemaakt, kon je proeven dat het een recept was met veel ontwikkeling en wat niet misstaat als chique gerecht of gewoon een keer als je er zin in hebt. – Joost

Bij Daniek: Toen we op de fiets stapten van het voorgerecht naar het hoofdgerecht hadden we als tussenstop een misschien gesaboteerde spoon, een lekker fris tussendoortje om de smaak te neutraliseren voor het hoofdgerecht. Na de tussenstop arriveerden we bij het hoofdgerecht. Glaasje rood en om in het thema te blijven een rode tomatenrisotto. Toen de tank weer gevuld was konden we de motor weer starten om naar het nagerecht te trekken. – Aadt

Dessert
Bij Lieke: Voor het toetje was ik welkom in de gezellige roze keuken van Lieke. Daar konden we genieten van de vegan banoffee van Manon en een chocolademousse volgens het recept van Lieke’s familie. De banoffee was een erg lekker stuk taart met een goede balans van de zoetheid van de dadels en banaan, de romige vegan slagroom en een knapperige koekjesbodem. De mousse was ook goed romig, waarbij de chocolade heerlijk wegsmolt op de tong. De mousse was een echte luxe traktatie voor een chocoladeliefhebber zoals ik! – Lisan

Bij Manon: Het diner kon natuurlijk niet worden afgesloten zonder dessert. De heerlijke chocolademousse van Lieke was een oude bekende van het selectie diner en de zoete en smeuïge taart van Manon was een lekkere en gepaste toevoeging waar ik erg van heb genoten! – Theo

Bij Daniek: De chocolademousse had een goede chocoladesmaak, maar de presentatie viel tegen. De textuur was prettig, maar het oog wil ook wat. Het niveau van de Masterchef lag erg hoog dit jaar en de beoordelingen waren selectief erg streng. Dit nagerecht beoordeel ik dan ook met een 5,8. – Rutta

Gele kanarie
We sloten de avond gezellig af met een Hoppie Blond in de Gele Kanarie. Hier namen Lisa en ik onze welverdiende prijs in ontvangst, al zijn de meningen hierover verdeeld. Maar zonder een pan aangeraakt te hebben de masterchef winnen, lijkt mij al een prestatie op zich. – Iris

POOLEN EN BIERPROEVERIJ 2023

Vrijdagavond, 17 februari 2023. Voordat ik de deur uitliep, stofte ik nog even de 30 Seconds-trofee af in mijn prijzenkast. Vanavond was het tijd om het volgende toernooi te domineren: het beruchte Erasmus Pooltoernooi. Dit moest lukken, het was immers een thuiswedstrijd voor mij: Poolcafé Delfshaven, letterlijk om de hoek, is namelijk mijn standaard uitje voor een tweede date. Ik kom er dus bijna jaarlijks. Maar goed, het toernooi winnen doe je niet in je eentje: het was hopen op een teamgenoot die in ieder geval ooit een keu had aangeraakt. Aangezien ongeveer de helft van de aanwezigen dan al afviel, had ik er niet veel vertrouwen in. Het moment dat de teams bekend werden gemaakt, was dan ook allesbepalend. ͞” Team 6: Frank en… Marit!” Ik was benieuwd.

Mijn nieuwsgierigheid maakte plaats voor verbazing. Marit potte alle ballen in de pockets alsof het niks was. Het lag dan ook volledig aan mij dat we het eerste potje verloren, van Jasmijn en Dominique nota bene. Ik raakte echt geen pepernoot. ͞”KOPPIE ERBIJ FRANK”. Ik begon zelfs in mijn alter ego te denken, dit was niet goed. Ik adte mijn speciaalbiertje, misschien hielp het tegen de zenuwen. En of het dat deed.

De potjes daarna wonnen we namelijk met gemak. Dave, Gijs, Ester en Roel waren simpelweg geen partij voor ons powerduo. Toen wachtte ons daar de finale, tegen Kars en Mirjam. Het winnende potje, aangezien zij nog niks hadden verloren tot dusver. Kars kon er natuurlijk niet zoveel van, maar wat Mirjam allemaal met die keu deed was ongekend. Magisch, zoals ze die ballen over de pooltafel stootte. Soms ook met haar hand, maar dat doet er niet toe. Op het nippertje konden Marit en ik de  overwinning binnenslepen. We waren kampioen! 

Met het prijzengeld heb ik eindelijk mijn ticket naar Bangkok kunnen boeken, bedankt AC <3. Ook bedankt voor de topavond natuurlijk, die overigens werd afgesloten met een heerlijke bierproeverij bij Stadsbrouwerij De Pelgrim. Hier herinner ik me wat minder van, maar iets met gerst, hop, mout en water. Een echte aanrader, die pilsjes biertjes van De Pelgrim! Kusjes Frank